วันพฤหัสบดีที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2556

Interjection (การอุทาน)


 การอุทาน (Interjection = อินเตอร์เจคชั่น) คือคำพูดที่พูดออกไปด้วยอารมณ์ต่างๆ เพื่อแสดงออกถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้นขณะนั้น เช่น ดีใจ เสียใจ หรือ โกรธ เป็นต้น
รูปแบบของการอุทาน มี 2 ชนิด คือ
1. การอุทานที่เป็นคำเดียวโดดๆ หรือเป็นกลุ่มคำ (วลี) เช่น
1. ประหลาดใจ
- Oh!                             =    โอ! ออ! โอ้โฮ!
- Indeed!                       =    จริงๆ! แท้จริง!
- Wow!                          =    โอ้โฮ!
2. เศร้าใจ
- Alas!                             =   โอย! ตายจริง!
- Ah!                                   อา! โอย!
- Alack!                          =    อนิจจา!
3. ดีใจ
- Hurrah!                        =    ไชโย!
- Ha!                             =    ฮา!
- Bravo!                         =    ไชโย!
4. รังเกียจ
- Ugh!                            =    ทุด! ถุย!
5. เหยียดหยาม
- Dam!                           =    สมน้ำหน้า!
- Pooh!                           =    ชึ!
- Bosh!                           =    เหลวไหล!
6. ติเตียน
- Fie!                              =    เชอะ! ถุย!
7. เตือนให้ระวัง
- Hark!                            =    ฟัง!
- Hush!                           =    อย่าทำเสียงดัง!
8. เรียกหรือทักทาย
- Ho!                               =    ฮ้า!
- Hello                             =    สวัสดี!
- Hullo                             =    ฮัลโหล!
คำอุทานที่เป็นกลุ่มคำได้แก่
1. Well done!                     =    เยี่ยมไปเลย!
2. Just my luck!                  =    โชคของผมแท้ๆ!
3. O dear me!                     =   โอ่ ได้โปรดเถอะ!
2. การอุทานที่ออกมาในรูปแบบของประโยค เช่น ประโยคอุทานที่ขึ้นต้นด้วย What และ How เช่น
1. What a pity!                   =  ช่างน่าสงสารอะไรอย่างนั้น
2. What a mess!                 =  มันช่างสับสนอะไรอย่างนั้น
3. What a fool he is!            =  เขาช่างโง่อะไรอย่างนั้น!
4. What a shame you can’t come! = ช่างน่าอายอะไรอย่างนั้นที่คุณมาไม่ได้!
5. What an awful noise!        = มันช่างเสียงดังอะไรอย่างนั้น!
6. What a nuisance!              = มันช่างน่ารำคาญอะไรอย่างนั้น
7. What a shame!                 = ช่างน่าอายอะไรอย่างนั้น!
8. What a pretty girl!             = เธอช่างน่ารักอะไรอย่างนั้น!
9. What an expensive dress!   = ชุดอะไรช่างแพงอย่างนั้น!
10. What a large room!          = ห้องอะไรช่างใหญ่อย่างนั้น!
11. What lovely children!        = ช่างเป็นเด็กที่น่ารักอะไรอย่างนั้น
12. What delicious food it is!  = มันช่างเป็นอาหารที่อร่อยอะไรอย่างนั้น!
13. How nice of you to come!  = ช่างดีเหลือเกินที่คุณมาได้!
14. How cold this room is!       = ห้องนี้ช่างหนาวอะไรอย่างนั้น!
15. How strong he is!              = เขาช่างแข็งแรงอะไรอย่างนั้น!
16. How quickly the time passes!  = เวลาช่างผ่านไปรวดเร็วอะไรอย่างนั้น!
17. How heavy it rains!            =    ฝนช่างตกหนักอะไรอย่างนั้น!
            ประโยคอุทาน บางอย่างก็ขึ้นต้นด้วยคำกริยาวิเศษณ์ (Adverb) เช่น
1. Away you go!                      = แกออกไปซะ!
2. Here it comes!                     = มานี่แล้วไง
3. There they are!                    = พวกเขาอยู่ที่นั่นเอง
4. There goes the bus!              = รถโดยสารไปโน่นแล้ว
            นอกจากนี้ประโยคอุทาน ยังใช้เพื่อการอวยพร หรือแสดงความยินดีได้อีกด้วย เช่น
1. Long live the King.                = ขอจงทรงพระเจริญ
2. God save you.                       = ขอให้พระเจ้าคุ้มครองคุณ
3. Have a good trip.                   = ขอให้เดินทางโดยปลอดภัย
4. Best of luck.                         = ขอให้โชคดี

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น